అల్లరి వయసు

bangaramsrungaram.blogspot.com

”అబ్బా…. ఆ సీను మళ్ళీ చూపిస్తారేమోనని ఎంత ఎదురు చూసినా అసలు చూపించనే లేదురా… చివరికి ఆ సీన్ కోసం మళ్ళీ టికెట్ తీసుకుని సినిమాకి వెళ్ళాను” అన్నాడు వివేక్…. అతని వయసు పదహారు… ఇంటర్ జాయిన్ అయి ఆర్నెల్లు కూడా కాలేదు. అప్పుడే అతనికి అరడజను ఫ్రెండ్స్ తయారయిపోయారు.

వారికి కాలేజీలో చెప్పే లెసన్స్ కంటే, తోటి లేడీ స్టూడెంట్స్ అందాలని కోలవడమూ, మంచి షకీలా సినిమా వస్తే కాలేజీ ఎగ్గొట్టిఎవరికీ తెలియకుండా ఆ సినిమాకి వెళ్ళి రావడం పరిపాటి అయిపొయింది. ఇంట్లో మాత్రం ఎంతో బ్రిలియంట్ లా ఫోజులిస్తుంటారు…. వాస్తవానికి పదవ తరగతి వరకూ వారందరూ మంచి మార్కులతో పాసయిన వారే… కానీ తీరా కాలేజ్ లోకి ప్రవేశించగానే … అసలు కాలేజీ చదువంటేనే ఎంజాయ్ చేయడం, అమ్మాయిలకు లైన్లు కొట్టడం, సినిమాల కెళ్ళడం, సిగరెట్లు తాగడం మందు తాగడం లాంటివి కామన్ గా ప్రతి ఒకరూ చెయ్యాలి అన్నట్లు చూపించే మన ెలుగు సినిమాల పుణ్యమా అని

ఇప్పుడు వస్తున్న స్టూడెంట్స్ అందరూ దాదాపుగా అలా తయారవడానికే రెడీ అయిపోతున్నారు. ”ఈ సినిమాలో షకీలా ఒకసారి వంగుతుంది చూడరా… నా సామిరంగా…! ఆమె వంగి క్రింద పడి ఉన్న వస్తువులని చేతులోకి తీసుకుంటుంది… అప్పుడు ఆమె జాకెట్లో నుండి కనిపించే ఆ పెద్ద పెద్ద … అబ్బా… మతి పోయిందిరా…” అన్నాడు మరో స్టూడెంట్ శరత్.

”నిజంగానారా…?” గుడ్లని పెద్దవి చేస్తూ, చొంగ కారుస్తూ అడిగాడు మరో స్టూడెంట్ వసంత్… అతను ఆ సినిమా చూడలేదు. అందుకే ఆ సినిమా గురించి మిగతావారు మాట్లాడుకుంటూ ఉంటే వాడికి ఎంతో జెలసీగా అనిపిస్తూంది… ఈ సారి ఏదైనా సెక్స్ సినిమా వస్తే వారి కంటే ముందుగా తను చూసి అప్పుడు వారిని కూడా ఇలాగే స్టోరీ చెబుతూ ఊరించాలి… అని మనసులో అనుకున్నాడు వాడు.

”మీరూరుకోండిరా… సినిమాలలో షకీలా గురించి మాట్లాడితే… వినడానికి, చూడడానికి మాత్రమే… ఒక్కసారి మన కాలేజీలో ఉన్న షకీలాల గురించి ఆలోచించండి….” వెకిలిగా నవ్వుతూ అన్నాడు మరో స్టూడెంట్ నిఖిల్… ”అవున్రా… నువ్వు చెప్పింది నిజమే… కానీ … మన క్లాస్ మేట్ లో ఒక్కతి కూడా బాగా లేదు కదరా.. అన్నీ చప్పిడ ముక్కులు, మెల్ల కన్నులూ….” నిరుత్సాహంగా అన్నాడు వసంత్. ”మన క్లాసులో అలా ఉన్నంత మాత్రాన, మన కాలేజీలో మాత్రం కాదుగా… ఒరేయ్… అందాన్ని అందుకోవడానికి ఒక క్లాసనే గిరిగీసుకోకుండా కాలేజీ అంతా తిరిగితే ఎన్నో అందాలు మన కంటికి ఇంపుని చేస్తాయి… మనకి నచ్చిన వారికి హాయిగా లైన్ వేసుకోవచ్చు… ఇంకా ఛాన్స్ దొరికితే…ఎవరూ లేని చోటుకి తీసుకెళ్ళి… చేసుకోవచ్చు….”

వాడి మాటలకి మిగతా వారందరూ పెద్దగా నవ్వారు. వాడేదో పెద్ద జోకు పేల్చినట్లు… ఒక్కొక్కడూ కడుపు చేత్తో పట్టుకుని మరీ నవ్వుతున్నారు…. కొద్ది సేపు నవ్విన తర్వాత…. ఒరేయ్… మన స్టూడెంట్స్ సంగతేమో కానీ… మనకి పాఠాలు చెప్పే మేడమ్ లు మాత్రం అదిరిపోయార్రా…” మైకంగా అన్నాడు వివేక్…. ”వచ్చి … వచ్చి ఏం చేస్తోంది….” ఆత్రంగా అడిగారు మిగతా ఫ్రెండ్స్… వాడు అందరివైపు ఓసారి పరిశీలనగా చూసి. కాస్త గర్వపడి, ఆ తర్వాత మళ్ళీ ఊహాలోకంలోకి వెళ్ళిపోతూ… గాల్లోకి చూస్తూ మైకంగా చెప్పడం ప్రారంభించాడు.

”రాగిణి మేడం డైరెక్టుగా నా గదిలోకి వచ్చింది… నా ప్రక్కనే కూర్చుని మెల్లిగా నా భుజాలపైన చేయి వేసి ‘వివేక్’ అని పిలిచింది మత్తుగా.. చటుక్కున మెలకువ వచ్చింది నాకు… ఎదురుగా మేడమ్…. ఒక్కసారిగా అసలేం జరిగిందో నాకర్థం కాలేదు … గబుక్కున లేచి…. ”మేడం… మీరు … నా రూంలో….” అని ఏదో అనబోయెంతలో…. ”సిల్లీ ఫెలో… స్టూడెంట్ ఎక్కడుంటే మేడమ్ అక్కడే ఉంటుంది… అది సరే గానీ నాకో హెల్ప్ చేస్తావా…? అని అడిగింది. ”చెప్పండి మేడం!” అన్నాను నేను. ”కాలేజీలో కూర్చుని … కూర్చుని ఒళ్ళంతా ఒకటే నొప్పులు… నేను పడుకుంటాను… నా శరీరాన్ని మర్ధనా చేస్తావా…?” అని అడిగింది గోముగా…. ”

అయ్యో అలాగా… అయితే సరే మేడం మీరు పడుకోండి…”అన్నాను నేను బాధగా… మేడం నా మంచం పైన బోర్లా పడుకుంది… నేను రెండు చేతులతో ఆమె నడుం పైన చేయి వేసాను. సుతి మెత్తని ఆమె శరీరంపైన నా చేయి వేళ్ళు పడగానే ఒక్కసారిగా కరెంట్ షాక్ తగిలిన ఫీలింగ్ కలిగింది నాలో…. నడుముని వత్తుతూ ఉంటే….”ఇంకాస్త పైకి….” అంది మేడం అలాగే ఆమె వీపుని కూడా చేతులతో వత్తుతూ మెడ దాకా వెళ్ళాను… నా రెండు చేతులని పట్టుకుని మేడమ్ వెల్లికిలా పడుకుంది…. నన్ను చూస్తూ మైకంగా కళ్ళు మూసుకుంది… అప్పటికే ఆమె ఒంటి మీద ఉన్న పమిట ఎగిరిపోయింది… జాకెట్ లో నుండి కనిపిస్తున్న… చూసి నేను ఉక్కిరిబిక్కిరయ్యాను…

అప్పుడు మేడం మెల్లిగా నా రెండు చేతులని న కంఠం మీద వేసుకుని మెల్లిగా క్రిందికి తీసుకు రావడం మొదలు పెట్టింది…” ఆగిపోయాడు వివేక్… అందరూ ఎంతో టెన్షన్ తో వింటున్నారు అతను చెబుతున్నది… అందరి మొహాల్లోనూ ఏదో కాంక్ష స్పష్టంగా కనిపిస్తుంది… అందరూ ఆ రాగిణి మేడంతో తాము కూడా అలాగే చేస్తున్నామన్నట్లు ఊహించుకోవడానికి ప్రయత్నిస్తున్నారు. మొత్తానికి వివేక్ చెప్పే తీరుతో వారు మరింత ఇంట్రస్ట్ గా వినడం ప్రారంభించారు. సడెన్ గా మధ్యలో ఆగిపోయేసరికి భరించలేకపోయారు వాళ్ళు…

”అబ్బా… తర్వాత ఎం జరిగిందో చెప్పరా… టెన్షన్ టో చస్తున్నాను…” అన్నాడు వసంత్. ”అవునవును… తర్వాత రాగిణి మేడం ఏం చేసిందో చెప్పరా…” రిక్వెస్ట్ చేశాడు నిఖిల్…. ”అబ్బా… ఉండండ్రా… కాస్త గాలి పీల్చుకోవద్దా ఏమిటీ…?” అంటూ మళ్ళీ ఊహాలోకంలోకి వెళ్ళిపోయి చెప్పడం ప్రారంభించాడు వివేక్. ”రంభలా ఉన్న ఆ అందాలని చూసిన కళ్ళు పెద్దవయి పోయాయి… ఆశ్చర్యంతో అలాగే నోరు తెరుచుకుని చూస్తుండి పోయిన నన్ను చూసి చిన్నగా నవ్వింది రాగిణి మేడమ్. ”ఏమిటి అలా చూస్తున్నావు…? వీటిని ఇంతకు ముందెప్పుడూ చూడలేదా….?” అని అడిగింది.కొంటెగా… ”సినిమాలలో తప్పితే బయట అస్సలు చూడలేదు” అన్నాను నేను.

”అబ్బో… ఘటికుడివే… సరే… ఇప్పుడు చూస్తావా…?” అనగానే నా గుండె ఒక్కసారిగా వేగంగా కొట్టుకోవడం ప్రారంభించింది. అదురుతున్న గుండెలతోనే చూస్తాను అన్నట్లు తలూపాను. మేడమ్ చిన్నగా నవ్వి నా చేతులని వదిలి పెట్టి జాకెట్ హుక్స్ తీయడానికి ప్రయత్నించింది. జాకెట్ బిగుతుగా ఉండడంతో ఆమెకి హుక్స్ త్వరగా రాలేదు. ”అబ్బా…. ఈ జాకెట్ హుక్స్ తీయడానికి రావడం లేదు. నువ్వు ప్రయత్నించు” అని నాకు చెప్పి రెండు చేతులని హాయిగా తల వెనుకకు పెట్టుకుంది. నేను సరే అని మెల్లిగా నా రెండు చేతుల్ని ఆమె ఎద మీదికి చేర్చాను… మెత్తగా తగిలాయి నా చేతులకి ఆ రెండు…మెల్లిగా ఒక్కో హుక్ తీస్తూ ఉంటే .. తెల్లటి ఆ శరీరంలో జాకెట్ చాటున ఉండడంతో ఆ ప్రాంతం మరింత తెల్లగా ఏర్పరచుకుని రెండు కొండలు బయటికి భూమిలో నుండి బయటకు సగం వరకు పోడ్చుకుని వచ్చినట్టుగా… చివరి హుక్ తీశాను…

ఆ తరువాత వాటి మీద ఉన్న ఆ జాకెట్ ను నా రెండు చేతులతో పట్టుకుని వేరు చేశాను… అంతే!! అంత దగ్గరగా అంత అపురూపమైన అందాలని చూసి నేను భరించలేకపోయాను… మెల్లిగా ఒక ఎదని పట్టుకున్నాను… కానీ దాన్ని పట్టుకోవడానికి నా ఒక చేయి సరిపోలేదు. రెండు చేతులతో దాన్ని పట్టుకున్నాను. మెత్తగా తగిలింది అది… నేనలా చేయగానే మేడం కూడా మైకంగా కళ్ళు మూసుకుంది. ఆమె ఎదపైన ఉన్న నా రెండు చేతుల మీద తన చేయి వేసి, గట్టిగా హత్తుకుంది. నేను అలాగే చూస్తూ ఉండిపోయాను. నా రెండు చేతులని తన రెండు చేతులలోకి తీసుకుని తన రెండు ఎదల మీద వేసుకుని ఒకటే రాసుకుంది…. అలా ఎంత సేపు రాసుకుందో తెలియదు. ఆ తరువాత మెల్లిగా నా ఎడమ చేతిని తన చేతితో క్రిందికి తీసుకువెళ్ళింది…

నేను ఆశ్చర్యంగా చూస్తూ ఉండగానే… నా చేతిని ఆమె చీర కుచ్చిళ్ళలోనికి జొనిపి లోపలికి పోనిచ్చింది… ఒక్కసారిగా నాలో ఏదో తెలియని మైకం. అక్కడ ఏదో తగులుతోంది… ఏదో బూరగా, మొత్తగా, ముద్దగా నా చేతులకి తగులుతోంది… నా చేయిని దానిపైన సరిగా పెట్టుకుని గట్టిగా హత్తుకుంది…” అని ఆపాడు వివేక్. అప్పటికే అక్కడున్న వారందరూ పూర్తి మైకంతో నిండి పోయారు….” ఆ తర్వాతేం జరిగిందిరా….” ఏదో మైకంలో ఉన్నట్టుగా అడిగాడు నిఖిల్…. ”

ఆ తర్వాత సడెన్ గా మెలుకువ వచ్చిందిరా….” నిరుత్సాహంగా చెప్పాడు వివేక్. ”ఛీ…. వెధవ మరి కాస్త సేపు పడుకోవచ్చుగా… అప్పుడే మెలుకువ రావాలా…” కోపంగా అన్నాడు శరత్… ”నాకేం తెలుసురా మెలుకువ వస్తుందని… సరే… సరే… విన్నది చాలుగానీ క్లాస్ కి టైం అవుతోంది… పద వెళదాం…” అంటూ అందరూ అక్కడి నుండి వెళ్ళిపోయారు… వారి మాటలన్నీ విన్న ‘రాగిణి’ మేడం మొహం కోపంతో ఎర్రగా మారిపోయింది.

ఆ నలుగురినీ క్లాస్ లో చూస్తుంటే ఒకటే ఒళ్ళు మండిపోతుంది రాగిణికి…. కుర్రాళ్ళు ఏదో ‘చూసి’ ఆనందించే రకమే కదా అనుకుని ఎవరేం కామెంట్ చేసినా పెద్దగా పట్టించుకునేది కాదు… కానీ వాడు తన శరీరం గురించి అంగుళం… అంగుళం… వర్ణించి చెప్పి… తన అందాల మీద వాడి చేతులను పెట్టి… ఆలోచించలేకపోయింది రాగిణి… వివేక్ ను పట్టుకొచ్చి, కుక్కని కొట్టినట్లు కొట్టాలని ఉంది ఆమెకి…. కానీ రీజనింగ్ ఉండదు… ఎవరైనా అడిగితె ఏమని చెబుతుంది…? ”వాడు నా జాకెట్లో చేయి పెట్టానని, నా లంగాలో చేయి పెట్టానని” తోటి స్టూడెంట్స్ టో చెబుతున్నట్లు చెప్పాలా…? ఆమె పరిస్థితి అడకత్తెరలో పోక చెక్కలా అయిపొయింది…. అసలు వారు మాట్లాడుకున్న మాటలు తను వినకున్నా బాగుండును. ఇప్పుడు విని ఆ వెధవలని ఏమి చేయలేని పరిస్థితిలో అనవసరంగా మనసు పాడు చేసుకోవాల్సి వస్తోంది.

ఆమెకి వారున్న క్లాసులోకి వెళ్ళి పాఠం చెప్పాలంటేనే చాలా జుగుప్పుగా అనిపిస్తోంది… తను బోర్డు పైన రాస్తున్నప్పుడు వారి బైనాక్యులర్ లాంటి దృష్టి తన చీరలోని భాగాలపైన పడుతుందేమోనని తెగ ఫీలయిపోతుంది…. ఆ రోజు నుండి ఆమెకి అసలు మనసుకి పట్టడం లేదు… ప్రతి క్షణం వివేక్ అన్న మాటలే గుర్తుకి వస్తున్నాయి. ”నేను నా రెండు చేతులని రాగిణి మేడం…. పైన వేసి గట్టిగా పిసికాను’ ఆ మాట గుర్తుకి రాగానే ఆమె కోపంతో గట్టిగా పళ్ళు కొరికింది. వాడిని రంపంతో కర కరా కోసేయ్యాలన్నంత కోపం వస్తోంది. ”కాలేజీలో ఉంటే తాను ఇక ఇలా మధనపడి పోతూ కూర్చోవడమే అవుతుంది. లాభం లేదు…. ఓ నాలుగు రోజులు కాలేజీకి లీవ్ పెట్టి తమ ఊరికి వెళ్ళిరావా’లని నిర్ణయం తీసుకుంది.

అనుకున్నదే తడవు… అదే రోజు ప్రిన్సిపాల్ గారికి లీవ్ లెటర్ ఇచ్చేసింది. ఆ వెంటనే తన రూ౦కి బయలు దేరింది. తాళం తీయగానే వెళ్ళి బెడ్ పైన బోర్లా పడిపోయింది…. ఎందుకో ఎంత మరిచిపోదామనుకున్నా…. వారి మాటల్ని మరిచిపోలేకపోతూంది.. ప్రతిక్షణం ఆ మాటలు గుర్తుకి వచ్చి మనసుని ముళ్ళులా గుచ్చుతున్నాయి. చిరాకుగా లేచి వంటింట్లోకి నడిచి కాఫీ పెట్టుకుంది… కాఫీ త్రాగుతూ ఊరికి ఫోన్ చేసింది… ఫోన్లో అమ్మ మాట్లాడింది. మీ ఫ్రెండ్ వనజ, ప్రీతి ఇద్దరూ అత్తా వారింటి నుండి వచ్చారు… ప్రస్తుతానికి ఈ ఊళ్ళోనే ఉన్నారు… నువ్వు వస్తే వాళ్ళు కూడా కలుస్తారు…” అమ్మ చెప్పిన మాట వినేసరికి ఎగిరి గంతేయాలనిపించింది రాగిణికి… తన క్లోజ్ ఫ్రెండ్స్ వచ్చారని తెలియగానే… ఎంతో ఆనందం వేసింది… అసలు తాను ఇప్పుడు అమ్మకి ఫోన్ చేయకపోతే ఈ విషయం తెలిసేదె కాదు. ఆ వెధవలు తనని కామెంట్ చేయకపోతే… తనకి ఊరికి వెళ్లాలని ఇంటికి ఫోన్ చేయాలనే ఆలోచనే వచ్చి ఉండకపోయుండేది…

మొత్తానికి ఆమెకి ఆనందకర వార్తా తెలిసినందుకు కారణమైన ఆ గ్యాంగ్ కి ఇంతసేపూ అంత అసహ్యించుకున్నా, ”థాంక్స్” చెప్పలేకుండా ఉండలేకపోయింది…. ఇక ఒక్క క్షణం కూడా ఆలస్యం చేయకుండా గబగబా బ్యాగ్ సర్దేసి అప్పటికప్పుడే ఊరికి బయలుదేరింది రాగిణి. ప్రయాణం మొత్తం కాలేజీ రోజులలో తాను, వనజ, ప్రీతిలు కలిసి ఎంత అల్లరి చేసింది గుర్తుకు తెచ్చుకుంటూ గడిపే సరికి అసలు ఎప్పుడు తమ ఊరు వచ్చిందో కూడా తెలీకుండా సమయం గడిచిపోయింది రాగిణికి…. ఆనందంగా ఇంటిదారి పట్టింది. ఇంట్లోకి వెళ్ళగానే అమ్మ ఆప్యాయంగా పలకరింపుతో మరింత ఉత్సాహం వచ్చింది రాగిణికి… ఫ్రెష్ గా స్నానం చేసి ప్రయాణ బడలిక తీర్చుకున్న తర్వాత ఒక్క నిమిషం కూడా ఆలస్యం చేయకుండా వనజ వాళ్ళింటికి బయలుదేరింది.

రాగిణిని చూడగానే వనజ చెంగున లేచింది… ఇద్దరూ గట్టిగా కౌగిలించుకున్నారు. వారికి ఎంతో ఆనందం కలిగింది… ఆ ఆనందంలో మాటలు కూడా రావడం లేదు…. ‘ప్రీతి… ప్రీతి… కూడా వచ్చిందటగా….” ఆనందంగా అడిగింది రాగిణి. ”అవును… వచ్చింది కానీ నేనింకా దానిని కలవలేదు…” అంది వనజ . ”అయితే ఆలస్యం ఎందుకు… ఇప్పుడే వెళ్ళి కలుద్దాం…” తొందర చేసింది రాగిణి. సరే అంటూ అక్కడి నుండి వెళ్ళిపోయారు. ఇక వారిని ఆపడం తమ వల్ల కాదని తెలిసిన సుగుణ తల్లిదండ్రులు వారిని ఆపలేదు. ప్రీతి కూడా వీరిద్దరినీ చూడగానే ఎంతో థ్రిల్ ఫీలయింది…

దాదాపు మూడు సంవత్సరాల తర్వాత మొదటి సారి ముగ్గురూ కలుసుకున్నారు. ఈ మూడు సంవత్సరాలలో కనీసం ఒకరికి ఒకరు లెటర్లు గానీ, ఫోన్స్ గానీ చేసుకోకపోవటంతో ఈ కలుసుకోవడం వారికి మరింత ఆనందాన్ని పంచుతోంది. చివరగా ప్రీతి వాళ్ళింటి డాబా మీద ముగ్గురూ సమావేశమయ్యారు. ”మొత్తానికి నిన్ను గాడంగా ప్రేమించిన ఆ శ్రీను గాడిని వదిలేసి మరోకడితో జెండా ఎత్తేశావన్నమాట….” అ౦దిరాగిణి సుగుణతో…. ”శ్రీనుని వదిలేసినందుకు నాకూ బాధగానే ఉందే… కానీ ఏం చేస్తాం ఇంట్లో పెద్దపోరు… లవ్వు, గివ్వు అన్నావంటే కొవ్వు తీసేస్తా అంటూ నాన్నగారి వార్నింగ్. ఆ పరిస్థితుల్లో నేను వెనకడుగు వేయక తప్పలేదు….” బాధగా అంది.

”పాపం ఆ శ్రీనుగాడు ఇప్పుడు దేవదాసులా మారిపోయి ఏ రోడ్ల మీద పడిపోయాడో ఏమిటో…” జాలిగా అంది రాగిణి. ”అంత సీను ఏమీ లేదు… హాయిగా హైదరాబాదులో జాబ్ చేసుకుంటూ సంతోషంగా ఉన్నాడు. త్వరలో పెళ్ళి కూడా చేసుకోబోతున్నాడు” అంది సుగుణ. రాగిణి ఆశ్చర్యపోయింది. ”నిన్ను అంతగా ప్రేమించిన వాడు, నీకు మరోకడితో పెళ్ళి జరిగితే మనసు పగిలిపోయి రోడ్ల మీద పడాల్సింది పోయి దర్జాగా ఉద్యోగం చేస్తూ పెళ్ళి చేసుకోవాలనే నిర్ణయంతో ఉన్నాడంటే వాడి ప్రేమంతా అబద్ధామేనన్నమాట…” కోప౦గా అంది రాగిణి. ”శ్రీను ప్రేమలో ఏ మాత్రం దోషం లేదు. నేను దూరం అయిపోతున్నందుకు ఎంతో బాధపడ్డాడు. ఒంటరిగా కలిసిన నాపైన పడి ఎంతో రోదించాడు. కానీ అతనికి నేనె ధైర్యం చెప్పాను. నేను నీ దగ్గర లేనంత మాత్రాన నిన్ను ప్రేమించనని అనుకోకు. నీ జీవితంలో ఎప్పటికీ నీ స్థానం ఉంటుందని చెప్పి అతనితో ఆ రోజు రాత్రి శారీరకంగా కలిసాను కూడా…”

ఆమె మాటలకి ఇద్దరూ హడలిపోయారు… ”ఏమిటీ… శ్రీనుతో నువ్వు సెక్స్ లో ….” వారికి మాటలు రాలేదు ఒక్కసారిగా…. ”ఇందులో తప్పేముంది…. నాలుగు సంవత్సరాలుగా ప్రేమించుకున్నాం… నన్ను ఎవడో తన్నుకుపోతుంటే పాపం శ్రీను పరిస్థితిని చూసి ఎంతో జాలేసింది… ఇక నా జీవితాంతం ఆ వచ్చే వాడే నా అందాలని దోచుకుంటాడు. కానీ దాని కంటే ముందు శ్రీనుకే ఇవ్వాలనుకున్నాను. ముందు జాగ్రత్తగా కండోమ్ కూడా తీసుకెళ్ళాను…” అంది సుగుణ తేలికగా. ఇద్దరూ ఆశ్చర్యంగా చూసారు సుగుణ వైపు.

”హమ్మ సుగుణ, నువ్వు సామాన్యురాలివి కాదు…” అంది రాగిణి గుండెల మీద చేయి వేసుకుంటూ…. ”అబ్బా… నా సంగతి సరే గానీ… అసలు నీ సంగతి చెప్పు పెళ్ళి పెటాకులు లేకుండా ఎన్నాళ్ళిలా ఉంటావు…? అసలే మాంచి అందంతో పిట పిటలాడుతున్నావు. ఎవడో ఒకడు గుట్టల్లోకి ఎత్తుకెళ్ళి కసి దీరా రేప్ చేసే వరకూ తెచ్చుకు౦టావా ఏమిటి…?” అంది సుగుణ నవ్వుతూ. ”నన్ను రేప్ చేసేంత ధైర్యం ఏ వెధవకి ఉ౦ది. నేను నేర్చుకున్న కరాటే ఫీట్స్ తో ఒక్క షాట్ ఇచ్చానంటే దెబ్బకు చచ్చి ఊరుకుంటాడు….” ”అన్నట్టు… మొన్న నాకు మన ఫిజిక్స్ మాస్టారు కలిసాడే…” అంది ప్రీతి వారి మాటల్ని కట్ చేస్తూ. వనజ రాగిణి ఇద్దరూ ఉత్సాహంగా…. ”నిజంగానా…? ఎక్కడ కలిసాడే…?” అన్నారు ఉత్సాహంగా…

”మా ఊరిలోనే,,,, మా ఊరి ప్రక్కనే కాలేజీలో చెబుతున్నారట… ఆ రోజులు గుర్తుకు తెచ్చుకుని మొత్తానికి గడుసువారే అని నవ్వి వెళ్ళిపోయాడు పాపం…” నవ్వుతూ అంది ప్రీతి… రాగిణి కి చటుక్కున ఆ రోజులు గుర్తుకి వచ్చాయి. ఫిజిక్స్ మాస్టారు నోట్స్ సరిగ్గా రాయలేదని క్లాస్ లో నుండి బయటకు గెంటాడనే కోపంతో తాము ముగ్గురూ కలిసి అతని రూంకి వెళ్ళి అతను చూడకుండా త్రాగే గ్లాసులో మత్తుమందు కలిపి, ఆ నీళ్ళు త్రాగి అతను పడుకున్నాక, మెల్లిగా ఇంట్లోకి జొరబడి అతని ఒంటి మీద ఉన్న బట్టలన్నింటినీ తీసేసి ఫోటోలు తీసి కాలేజీ గోడల మీద అతికేసిన సంఘటన గుర్తుకి వచ్చింది. అది తలుచుకుంటే ఒక్కసారిగా ఒళ్ళు గగ్గుర్పోడిచింది రాగిణికి….

ఆ వయసులో తాము చేసిన అల్లరికి తాము ఎంతో సంతోషించాము… కానీ ఆ చర్య వల్ల ఆ మాస్టారు ఎంత మానసిక వ్యథకి గురయ్యాడో అన్న ఆలోచన రాలేదు… తాను ఆ మాస్టారుకి చేసిన దాని కంటే ఎక్కువ ఆ నలుగురు కుర్రాళ్ళు చేయలేదు కదా… వయసు అలాంటిది… ఈ అల్లరి వయసులో ఏం చేసినా వారికి అర్థం కాదు. అలాంటి అర్థం లేని విషయాల్ని పట్టించుకోవడం కూడా వ్యర్థం, అనుకున్న రాగిణి గుండెలో ఇన్ని రోజులుగా ఉన్న ఆవేదన అంతా కరిగిపోయి ఒక్కసారిగా మనసు తేలికపడి పోయింది. ఇప్పుడు ఆ నలుగురి కుర్రాళ్ళ పైన ఆమెకి ఏ మాత్రం కోపం రావడం లేదు. ఉత్సాహంగా ఉన్న మనసుతో తోటి ఫ్రెండ్స్ తో హాయిగా గడిపింది ఆ నాలుగు